Οι δεκαέξι εγγονοί του Νώε

Η κοσμική ιστορία μας δίνει αρκετά στοιχεία για να δούμε ότι οι επιζήσαντες από τον κατακλυσμό του Νώε ήταν πραγματικά ιστορικά πρόσωπα, των οποίων τα ονόματα ήταν ανεξίτηλα χαραγμένα σε μεγάλο μέρος του αρχαίου κόσμου.

Από τους Harold Hunt και Russell Grigg
μεταφρασμένο από τον Δημήτρη Τσακνάκη

Όταν ο Νώε και η οικογένειά του βγήκαν έξω από την κιβωτό, ήταν οι μοναδικοί άνθρωποι στη Γη. Οι τρεις γιοι του Νώε, ο Σημ, ο Χαμ και ο Ιάφεθ, μαζί με τις γυναίκες τους, επωμίστηκαν το βάρος να γεμίσουν και πάλι τη Γη μέσω των παιδιών που θα γεννιόταν σ‘ αυτούς μετά τον Κατακλυσμό. Απ‘ όλα τα εγγόνια του Νώε, 16 άντρες εμφανίζονται στο 10^ο κεφάλαιο της Γένεσης.

Ο Θεός μας άφησε άφθονες ενδείξεις για να επιβεβαιώσουμε ότι αυτοί οι 16 εγγονοί του Νώε έζησαν πραγματικά, ότι τα ονόματα που δίνει η Βίβλος ήταν τα ακριβή τους ονόματα, και ότι μετά τη διασπορά της Βαβέλ (Γένεση 11) οι απόγονοί τους εξαπλώθηκαν σε ολόκληρη τη Γη και εγκαθίδρυσαν τα διάφορα έθνη του αρχαίου κόσμου.

Οι πρώτες γενιές μετά τον Κατακλυσμό έζησαν για πολλά χρόνια, έτσι ώστε μερικοί άντρες να ζήσουν και μετά από τα παιδιά, τα εγγόνια και τα δισέγγονά τους. Αυτό τους ξεχώρισε. Οι 16 εγγονοί του Νώε ήταν οι αρχηγοί των φυλών τους, οι οποίες έγιναν μεγάλοι πληθυσμοί στις αντίστοιχες περιοχές. Εκεί διάφορα πράγματα συνέβησαν:

1. Οι άνθρωποι στις διάφορες περιοχές ονόμαζαν τους εαυτούς τους με το όνομα του άντρα που ήταν ο κοινός τους πρόγονος.
2. Ονόμαζαν τη γη τους, και συχνά την κυρίαρχη πόλη και το κύριο ποταμό με το όνομα αυτού του άντρα.
3. Μερικές φορές, διάφορα έθνη ξέπεσαν στη λατρεία των προγόνων. Όταν συνέβηκε αυτό, ήταν φυσικό να ονομάζουν το θεό τους με το όνομα του άντρα που ήταν κοινός τους πρόγονος, ή να ισχυρίζονται ότι ο μακροημερεύων πρόγονός τους ήταν θεός.

Όλα αυτά σημαίνουν ότι τα στοιχεία διατηρήθηκαν με τέτοιο τρόπο ώστε να μην μπορούν να χαθούν, και η διαφάνεια της ανθρώπινης παρουσίας να μην μπορεί σβηστεί. Αυτά θα εξετάσουμε αμέσως τώρα.

Οι εφτά γιοι του Ιάφεθ

Στη Γένεση 10:1–2 γράφει:

“Αυτές είναι οι γενεαλογίες των γιων του Νώε, δηλαδή του Σημ, του Χαμ και του Ιάφεθ, από τους γιους που αυτοί απέκτησαν μετά τον κατακλυσμό. Απόγονοι του Ιάφεθ ήταν οι Γόμερ, Μαγώγ, Μαδαΐ, Ιαυάν, Τουβάλ, Μεσέχ και Θειράς.”

Ο πρώτος από τους εγγονούς του Νώε που αναφέρεται είναι ο Γόμερ. Ο Ιεζεκιήλ τοποθετεί τους πρώτους απογόνους του Γόμερ, μαζί με αυτούς του Θωγαρμά (γιος του Γόμερ) στα έσχατα του βορρά (Ιεζεκιήλ 38:6). Στη σύγχρονη Τουρκία υπάρχει μια περιοχή η οποία στην εποχή της Καινής Διαθήκης ονομαζόταν Γαλατία. Ο Ιουδαίος ιστορικός Φλάβιος Ιώσηπος καταγράφει ότι οι άνθρωποι που στις μέρες του (93 μ. Χ.) λεγόταν Γαλάτες (Galatians ή Gauls), παλαιότερα λεγόταν Γομερίτες.¹

Αυτοί μετανάστευσαν δυτικά, εκεί που τώρα ονομάζεται Γαλλία και Ισπανία. Για πολλούς αιώνες η Γαλλία λεγόταν Γαλατία (Gaul), από τους απογόνους του Γόμερ. Η βορειοδυτική Ισπανία καλείται Γαλικία μέχρι και σήμερα.

Μεγάλες αυτοκρατορίες του παρελθόντος: Αίγυπτος, Ασσυρία, Βαβυλώνα, και Περσία^. όλες έχουν ισχυρούς ιστορικούς δεσμούς με τις βιβλικές μορφές που συνδέονται με τους γιους του Νώε. Οι περισσότερες, αν όχι όλες, φυλές και έθνη, μπορούν να εντοπιστούν σε αυτά τα άτομα, μέσω των απογόνων τους.

Μερικοί από τους Γομερίτες μετανάστευσαν εκεί που σήμερα αποκαλείται Ουαλία. Ο Ουαλός ιστορικός, Davis, καταγράφει μια Ουαλική παράδοση που λέει ότι “οι απόγονοι του Γόμερ εγκαταστάθηκαν στην Νήσο της Βρετανίας από τη Γαλλία, περίπου 300 χρόνια μετά τον κατακλυσμό”.² Επίσης καταγράφει ότι η Ουαλική γλώσσα καλείται Γομερέγ (Gomeraeg, από τον πρόγονό τους Γόμερ).

Άλλα μέλη της φυλής τους εγκαταστάθηκαν κατά μήκος της διαδρομής, περιλαμβάνοντας και την Αρμενία. Οι γιοι του Γόμερ ήταν “ο Ασχενάζ, και ο Ριφάθ, και ο Θωγαρμά” (Γένεση 10:3). Η εγκυκλοπαίδεια Britannica αναφέρει πως οι Αρμένιοι παραδοσιακά ισχυρίζονταν πως είναι απόγονοι του Θωγαρμά και Ασχενάζ.³ Η αρχαία Αρμενία κατέληξε στην Τουρκία. Το όνομα Τουρκία πιθανώς προέρχεται από τον Θωγαρμά (Togarmah). Κάποιοι από αυτούς μετανάστευσαν στη Γερμανία. Ασχενάζ (Ashkenaz) είναι το εβραϊκό όνομα για τη Γερμανία.

Ο επόμενος εγγονός που αναφέρεται είναι ο Μαγώγ. Σύμφωνα με τον Ιεζεκιήλ, ο Μαγώγ έζησε στις εσχατιές του βορρά (Ιεζεκιήλ 38:15, 39:2). Ο Ιώσηπος καταγράφει ότι αυτούς που ονόμαζε Μαγωγίτες, οι Έλληνες τους αποκαλούσαν Σκήθες.¹ Σύμφωνα με τη εγκυκλοπαίδεια Britannica, η αρχαία ονομασία για την περιοχή που τώρα περιλαμβάνει μέρος της Ρουμανίας και της Ουκρανίας ήταν Σκυθία.⁴

Ο επόμενος εγγονός είναι ο Μαδαΐ. Μαζί με τον Ελάμ, το γιό του Σημ,, Ο Μαδαΐ είναι ο πρόγονος των σημερινών Ιρανών. Ο Ιώσηπος λέει ότι οι απόγονοι του Μαδαΐ καλούνταν Μήδες από τους Έλληνες.¹ Κάθε φορά που οι Μήδες αναφέρονται στην Παλιά Διαθήκη, η λέξη που χρησιμοποιείται είναι η εβραϊκή λέξη Μαδαΐ. Μετά την εποχή του Κύρου, οι Μήδες αναφέρονταν πάντοτε (με μία μόνο εξαίρεση) μαζί με τους Πέρσες. Έγιναν ένα βασίλειο με έναν νόμο—“τον νόμο των Μήδων και Περσών” (Δανιήλ 6: 8, 12, 15). Αργότερα καλούνταν απλώς Πέρσες. Από το 1935 ονόμασαν τη χώρα τους Ιράν. Επίσης, οι Μήδες εγκαταστάθηκαν στην Ινδία.⁵

Το όνομα του επόμενου εγγονού, Ιαυάν, είναι η εβραϊκή λέξη για την Ελλάδα. Ελλάδα, Γραικία ή Γραικοί εμφανίζονται πέντε φορές στην Παλιά Διαθήκη, και είναι πάντοτε η εβραϊκή λέξη Ιαυάν.

Ο Δανιήλ κάνει λόγο για το “βασιλιά της Ελλάδας” (Δανιήλ 8:21), κατά λέξη “βασιλιά του Ιαυάν”. Οι γιοι του Ιαυάν ήταν οι Ελισά, Θαρσείς, Κίτιοι και Δωδανείμ (Γένεση 10:4), από τους οποίους όλοι έχουν συνδέσεις με τον ελληνικό λαό. Οι Ιλίσιοι (ένας αρχαίος ελληνικός λαός) προφανώς έλαβαν το όνομά τους από τον Ελισά. Οι Θαρσείς ή Ταρσός τοποθετούνταν στην περιοχή της Κιλικίας (σύγχρονη Τουρκία).

Η εγκυκλοπαίδεια Britannica αναφέρει ότι ‘Κιττείμ’ είναι η βιβλική ονομασία για την Κύπρο.⁶ Οι άνθρωποι που αρχικά εγκαταστάθηκαν γύρω από την περιοχή της Τροίας λάτρευαν το Δία με το όνομα Δίας Δωδωναίος, πιθανόν μια αναφορά στον τέταρτο γιο του Ιαυάν, και το Ζευς ένα παράγωγο του Ιάφεθ. Το μαντείο του ήταν στη Δωδώνη. Οι Έλληνες λάτρευαν αυτό το θεό και τον καλούσαν Ζευς.

Ο επόμενος είναι ο Τουβάλ. Ο Ιεζεκιήλ τον αναφέρει μαζί με τον Γωγ και τον Μεσέχ (Ιεζεκιήλ 39:1). Ο Τιγλάθ Πιλέσερ ο πρώτος, βασιλιάς της Ασσυρίας γύρω στο 1100 π.Χ, αναφέρει τους απογόνους του Τουβάλ ως Ταβαλί. Ο Ιώσηπος κατέγραψε το όνομά τους σαν Θωβελίτες , οι οποίοι αργότερα έγιναν γνωστοί ως Ίβηρες.¹

Η χώρα τους στις μέρες του Ιώσηπου, καλούνταν από τους Ρωμαίους Ιβηρία, και κάλυπτε αυτό που τώρα είναι (πρώην Σοβιετικό κράτος) η Γεωργία, της οποίας η πρωτεύουσα κουβαλάει μέχρι σήμερα το όνομα του Τουβάλ, ως Τμπιλίσι. Από εκεί, αφού διέσχισαν τα βουνά του Καυκάσου, αυτός ο λαός μετανάστευσε βόρειο-ανατολικά, δίνοντας το όνομα της φυλής του στον ποταμό Τομπόλ, και ως εκ τούτου στη διάσημη πόλη Τομπόλσκ.⁷

Μεσέχ, το όνομα του επόμενου εγγονού, είναι το αρχαίο όνομα για τη Μόσχα. Μόσχα ονομάζεται η πρωτεύουσα της Ρωσίας, και η περιοχή που περιβάλλει την πρωτεύουσα. Μέχρι και σήμερα, μια περιοχή, η πεδιάδα Μεσέρα, κρατάει ακόμα το όνομα του Μεσέχ, ουσιαστικά αμετάβλητο από τα χρόνια.

Σύμφωνα με τον Ιώσηπο, οι απόγονοι του εγγονού Θειράς, ονομάστηκαν Θειράσιοι. Οι Έλληνες άλλαξαν το όνομά τους σε Θράκες.¹ Η Θράκη απλωνότανε από τη Μακεδονία στο νότο έως τον ποταμό Δούναβη στο βορά κι ως τη Μαύρη Θάλασσα στην ανατολή. Περιελάμβανε πολύ απ’ αυτό που αργότερα έγινε Γιουγκοσλαβία. Η εγκυκλοπαίδεια World Book λέει: “Ο λαός της Θράκης ήταν ‘άγριοι’ Ινδο-Ευρωπαίοι που αρέσκονταν στον πόλεμο και τη λεηλασία.”⁸ Ο Θειράς λατρεύτηκε από τους απογόνους του ως Θουράς ή Θωρ, ο θεός του κεραυνού.

Οι τέσσερις γιοι του Χαμ

Έπειτα ερχόμαστε στους γιους του Χαμ: Χους, Μισραΐμ, Φουτ , και Χαναάν. (Γένεση 10:6).

Οι απόγονοι του Χαμ ζούνε κυρίως στη νοτιο-δυτική Ασία και στην Αφρική. Η Βίβλος συχνά αναφέρεται στην Αφρική σαν τη γη του Χαμ (Ψαλμοί 105:23,27; 106:22). Το όνομα του εγγονού του Νώε, Χους, είναι η εβραϊκή λέξη για την παλιά Αιθιοπία (από το Ασουάν μέχρι το Χαρτούμ). Χωρίς εξαίρεση, η λέξη Αιθιοπία στην Βίβλο είναι πάντοτε μετάφραση της εβραϊκής λέξης Χους. Ο Ιώσηπος κατέγραψε το όνομα ως Χους, και λέει ότι οι Αιθίοπες “ονομάζονται ακόμα και σήμερα, τόσο από τους ίδιους όσο και απ΄ όλους τους άντρες της Ασίας, Χουσίτες.”⁹

Ο Επόμενος εγγονός του Νώε που αναφέρεται, ήταν ο Μισραΐμ. Μισραΐμ είναι η εβραϊκή λέξη για την Αίγυπτο. Το όνομα Αίγυπτος εμφανίζεται εκατοντάδες φορές στην Παλιά Διαθήκη και πάντοτε (με μία εξαίρεση) είναι μετάφραση της λέξης Μισραΐμ. Π.χ στην ταφή του Ιακώβ, οι Χαανανίτες παρατήρησαν το πένθος των Αιγυπτίων, κι έτσι αποκάλεσαν το μέρος Αμπελ Μισραΐμ (Γένεση 50:11).

Φουτ, το όνομα του επόμενου εγγονού του Νώε, είναι η εβραϊκή λέξη για τη Λιβύη. Είναι μεταφρασμένο έτσι τρεις φορές στην Παλιά Διαθήκη. Ο αρχαίος ποταμός Φουτ, ήταν στη Λιβύη. Στις ημέρες του Δανιήλ, το όνομα είχε αλλάξει σε Λιβύη (Δανιήλ 11:43). Ο Ιώσηπος λέει: “ο Φουτ ήταν επίσης ο ιδρυτής της Λιβίης [sic], και ονόμασε τους κατοίκους της Φουτίτες, από τον εαυτό του”.⁹

Χαναάν, το όνομα του επόμενου εγγονού του Νώε, είναι το εβραϊκό όνομα για την ευρύτερη περιοχή που αργότερα ονομάστηκε από τους Ρωμαίους Παλαιστίνη, δηλαδή το σύγχρονο Ισραήλ και η Ιορδανία. Εδώ θα πρέπει να εξετάσουμε εν συντομία μερικούς από τους απογόνους του Χαμ. (Γένεση 10:14–18). Υπάρχει ο Φιλιστείμ, προφανώς ο πρόγονος των Φιλισταίων (σαφώς δίνει αφορμή για το όνομα Παλαιστίνη [σ.σ. δες το Origins of the word ‘Palestine’, 2011]), ο Σιδώνας, ο ιδρυτής της αρχαίας πόλης που έχει το όνομά του, και ο Χετταίος, ο πατριάρχης της αρχαίας αυτοκρατορίας των Χετταίων. Επίσης, αυτός ο απόγονος αναφέρεται στη Γένεση 10:15–18 ότι είναι ο πρόγονος των Ιεβουσαίων (Ιεβούς ήταν το αρχαίο όνομα για την Ιερουσαλήμ—Κριτές 19:10), των Αμορραίων, των Γεργεσαίων, των Ευαίων, των Αρουκαίων, των Ασενναίων, των Αραδαίων, των Σεμαραίων και των Αμαθαίων, αρχαίων λαών που έζησαν στη γη της Χαναάν.

Ο πιο επιφανής απόγονος του Χαμ ήταν ο Νεμρώδ, ο ιδρυτής της Βαβέλ (Βαβυλώνας), όπως και της Ερέχ, της Αχάδ, και της Χαλνέ στη γη Σεναάρ (Βαβυλωνία).

Οι πέντε γιοι του Σημ

Τέλος, ερχόμαστε στους γιους του Σημ: Ελάμ, Ασσούρ, Αρφαξάδ, Λουδ και Αράμ (Γένεση 10:22).

Ελάμ είναι το αρχαίο όνομα για την Περσία, το οποίο με τη σειρά του είναι το αρχαίο όνομα για το Ιράν. Μέχρι την εποχή του Κύρου οι άνθρωποι εκεί καλούνταν Ελαμίτες, και συχνά ονομάζονταν έτσι ακόμα και στην εποχή της Καινής Διαθήκης. Στις Πράξεις 2:9 οι Ιουδαίοι από την Περσία που ήταν παρόν στην Πεντηκοστή, ονομάζονταν Ελαμίτες. Έτσι οι Πέρσες κατάγονται και από τον Ελάμ, το γιο του Σημ, και από το Μαδαΐ, γιο του Ιάφεθ (δες παραπάνω). Από τη δεκαετία του 1930 ονόμασαν τη χώρα τους Ιράν.

Είναι ενδιαφέρον να σημειώσουμε πως η λέξη ‘Άριος’, που τόσο συνάρπαζε τον Αδόλφο Χίτλερ, είναι μια εκδοχή της λέξης ‘Ιράν’. Ο Χίτλερ ήθελε να παράγει μια καθαρή ‘Άρια’ φυλή υπερανθρώπων. Αλλά η ίδια η λέξη ‘Άριος’ δηλώνει μια δασταύρωση Σημιτών και Ιαφεθιτών!

Ασσούρ είναι το εβραϊκό όνομα για την Ασσυρία. Η Ασσυρία ήταν μία από τις μεγάλες αρχαίες αυτοκρατορίες. Κάθε φορά που οι λέξεις Ασσυρία ή Ασσύριος εμφανίζονται στην Παλιά Διαθήκη, είναι μετάφραση της λέξης Ασσούρ. Ο Ασσούρ λατρευόταν από τους απογόνους του.

“Πράγματι, για όσο καιρό διήρκεσε η Ασσυρία, δηλαδή μέχρι το 612 π.Χ, οι απολογισμοί των μαχών, οι διπλωματικές υποθέσεις και τα ξένα έγγραφα διαβάζονταν καθημερινά μπροστά στην εικόνα του. Και κάθε Ασσύριος βασιλιάς έκρινε ότι έλαβε το στέμμα μόνο με τη ρητή συγκατάθεση του θεοποιημένου φαντάσματος του Ασσούρ.”¹⁰

Ο Αρφαξάδ ήταν ο προγεννήτορας των Χαλαδαίων. Αυτό “επιβεβαιώνεται από τους δίσκους των Χουριτών (Νουζι) οι οποίοι καταγράφουν το όνομα σαν Αρίπ-Χουρά—ο ιδρυτής της Χαλδαίας.”¹¹

Ο απόγονός του, ο Έβερ, έδωσε το όνομά του στους Εβραίους μέσω των: Έβερ-Φαλέγ-Ραγαύ-Σερούχ-Ναχώρ-Θάρα-Άβραμ (Γένεση 11:16–26). Ο άλλος γιος του Έβερ, ο Ιοκτάν, είχε 13 γιους (Γένεση 10:26–30), όλοι από τους οποίους φαίνεται να εγκαταστάθηκαν στην Αραβία.¹²

Ο Λουδ ήταν ο πρόγονος των Λυδών. Η Λυδία ήταν αυτό που τώρα είναι η Δυτική Τουρκία. Η πρωτεύουσά της ήταν οι Σάρδεις—μία από τις εφτά εκκλησίες της Ασίας ήταν στις Σάρδεις (Αποκάλυψη 3:1).

Αράμ είναι η εβραϊκή λέξη για τη Συρία. Κάθε φορά που η λέξη Συρία εμφανίζεται στην Παλιά Διαθήκη, είναι μετάφραση της λέξης Αράμ. Οι Σύριοι καλούν τους εαυτούς τους Αραμαίους, και η γλώσσα τους ονομάζεται Αραμαϊκή. Πριν την εξάπλωση της Ελληνικής αυτοκρατορίας, τα αραμαϊκά ήταν η διεθνής γλώσσα (Β’ Βασιλέων 18:26). Στο σταυρό, όταν ο Ιησούς φώναξε :

᾿Ελωῒ ᾿Ελωΐ, λιμᾶ σαβαχθανί (Μάρκος 15:34),¹³ μιλούσε αραμαϊκά, τη γλώσσα του απλού κόσμου.

Συμπέρασμα

Ρίξαμε μόνο μια σύντομη ματιά στους 16 εγγονούς του Νώε,¹⁴ αλλά ειπώθηκαν αρκετά για να μας δείξουν ότι έζησαν στ‘ αλήθεια, ότι ήταν αυτοί οι οποίοι η Βίβλος λέει ότι ήταν, και ότι οι απόγονοί τους είναι αναγνωρίσιμοι στις σελίδες της ιστορίας. Όχι μόνο η Βίβλος δεν είναι μια συλλογή από μύθους και θρύλους, αλλά στέκεται μόνη της σαν το κλειδί για την ιστορία των πρώτων αιώνων του κόσμου.

Σχετικά άρθρα

• Tyrolean Oetztaler Ice Man
• The original ‘unknown’ god of China
• Biblical chronogenealogies